donup kalan bilgisayarın allah bin belasını versin (bela okuma oz)böyle söylüyorum çünkü: bu akşam üstü uncalı isimli antalya şehir merkezine uzak sayılabilecek bir yerden evime doğru minibüs adlı araç yardımı ile dönmeye çalışırken...
acaba ne oldu?
minibüse bindim elektronik çipli kart olan antkartımı elektronik makinaya okutmam gerekirken şöföre yönelttiğim ''100.yıldan geçer mi'' sorusununa aldığım olumlu cevabın ardından nakit para uzattım.şöför de kendi antkatından çekip ''biiip'' sesi ile birlikte benim biletimi verdi.
uzun ve upuzun yolculukta evleri sokakları inceledim sadece evler ve sokaklar vardı üzerinde ciddi bir nüfus barındırıyordu uncalı ama o kadar.pek şehir falan değildi yahut ben çok şehir bir yerde yaşamaya alışmıştım.
bu durumdan sıkılmış olacağım ki gözüm minibüs içerisindeki elektronik ekrana çevirdim.portakal tv gibi yaratıcılıktan uzak isimli yayın kuruluşu sürekli olarak antalya usulü kabak tatlısı tarifi veriyordu.uzun süredir yemediğim bu yemeği görünce biraz canım çekti babamda sever diye düşündüm.
ardından yayın ''antkart ne kadar güzel, ne kadar harika, ne kadar mecburi bir şey'' konulu bol grafikli programlar ile sürdü.
sola baktım bir trafoya kırmızı sprey ile yazılmış İŞÇİ PARTİSİ yazısının başına kırmızı sprey ile D koyan türkün mizah anlayışı sayesinde kahkahalara boğuldum.
kendikendime gülünce uzun sürmedi.
durağıma geldim.
inmek için elektronik butona basıtm eskiden sadece havaalanı ve migros anonslarında duyduğumuz ses araç içerisinde yankılandı ''dığğn dııı dığğn'' beş adımlık araç içerisinde çok saçma değil mi? ama teknolojik,elektronik
indim, biraz yürüdüm.
elektronik yürüyen merdivenli üstgeçide adımımı attım beni yukarı kadar taşıdı.karşıya geçtim adımımı attım. aşşağı kadar indirdi beni.
yürümeye devam ederken bir ara başım döndü elektronik bir çare aradım bulamadım.
saate bakmak için cebimden telefonumu çıkardım saate bakmayı unutmuşum.
eve gittim
babam mecburi diyete başlamış
''e kabak tatlısı'' diye düşündüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder