kafasının tepesinde diğer insanlar gibi atabilme özelliği olan birisiyim,
ancak henüz kimeye kafa atmışlığım yahut kimseden kafa yemişliğim yoktur,
bana kafayı yedirtebilme potansiyelini de sadece sevdiklerime atıyorum.
buraya binbir türlü kelime oyunuyla adını vermeyip de
size herşeyi anlatarak şikayet ettiklerimi sevmesem vallahi uğraşmam,
anlatacağım ama anlatmayacağım üstelik siz de anlayacaksınız diye edebi sanat içerisinde kalıyorum,
geceleri ter içerisinde uyanıyorum.
şakayı bir yana bırakarak,
şimdi maykıl ceksından bir alıntıyla soruyorum kendisine
''Annie Are You OK?''
fotoğraf, 2008 ağustosundan ve istanbuldan.
krem rengi olan ayakakbı bana ait
siyah olanlar ise Gökçe'ye
çimenler ise o zamanlar sadece çimenlerdi
şimdi aralarından börtü böcek çıkabiliyor.
8 yorum:
ayakkabılar hep çok şey anlatmıştır hep ama.
sadece ayakkabısına bakıp bir insanın tüm derinliklerini hissedebileceğimi düşündüğüm için birilerinin bana deli deme ihtimali var biliyorum ama bu böyle.
seni görmek güzel "the oz".. ;)
bu kadar içten bi yazı okumadığımı itiraf etmeliyim :)
bende de krem var fekat seninkileri sevmedim benim çizgilerim kırmızı hıh:) 10 nomero goes toooooo GÖKÇEEE!!
seni de görmek çok güzel cesetizleri,
ben insanların yüzlerini pek hatırlamadığım için ayakkabılarından tanıyorum bir süreliğine bu da bir detay.
sağolunuz sayın Hayal Meyal,
hey bossa sana bir kısa hikaye:
sende de olan o klasik krem rengi converselerimin hayatımdaki yeri güzeldi ancak kendisi çok eskimişti.
ben de hostes olan bir akrabamın ''ucuza getireyim hediye edeyim sana'' teklifini değerlendirip krem konvers istedim lakin kenarı siyah geldi olsun zamanla alıştım sevdim onu.
ah sizi gidi oz'un blogunu okuyan kızlar- oz'un aslında benim tiksinç biri olmadığımı açıklaması ve benden nefret etmediğinizi bilmek o kadar güzel ki! (şaka)
imza: lakayıt biri.
not: bossa seni hep sevmişimdir.
insanların yüzlerine değilde ayaklarına bakmak mı. fetiş durumu olduğunu sanmam ama ben derim ki saçma olsak hepimiz ve saçma olduğumuz zamanlarda ödül beklemese hüzünsellerdeki egolarımız.
ayakkabılar güzel olabilirdi belki ama resim değil.
işte biz de insanız diye geçiniyoruz, hani bazı şeylerden mutlu oluyoruz, ah ne kadar zavallıca ah.
nAR:fetiş falan yok canım yüzleri ve detayları aklımda kalmıyor. ama çok ayakkabıları yoksa o ayakakbıları logoları gibi oluyor.
hüzünlü gibi mi göründü bilmiyorum ama egom pek hüzünlerde değil ve ödül beklemiyor zira süperego tarafından azarlanmakla meşgul
Tj.ah tj ah B)
Yorum Gönder